Karol Wielki zarządzał państwem za pomocą rozbudowanego systemu urzędniczego. Podzielił on państwo na marchie (zarządzane przez margrabiów) i hrabstwa (zarządzane przez hrabiów). Poza tym posiadał on pokaźną liczbę urzędników świeckich i duchownych. Kontrolę nad nimi sprawował osobiście lub za pomocą missi dominici. Poza tym dwa razy w roku zwoływał wiece, na których ogłaszano poddanym królewskie edykty. Państwo Karola Wielkiego było jego własnością i osobiście obsadzał on urzędy.
System zarządzania państwem Karolingów był złożony. Składały się na niego wiece i wiele stanowisk urzędniczych. Ostatnie słowo i tak miał jednak władca.