Alojzy Fryderyk Brühl został przedstawiony w polskim stroju szlacheckim, gdyż jego ojciec pełnił funkcję ministra na dworze polskiego króla Augusta III z dynastii Wettinów. Król, będąc przedstawicielem niemieckiej arystokracji, wykorzystywał sztukę, by kreować korzystny wizerunek własny i swojego dworu w celu zdobycia poparcia polskiej szlachty.
Portretowanie się w ubiorze sarmackim miało podkreślić tożsamość narodową polityków. W przypadku Alojzego ma to o tyle mocny wydźwięk, że podkreśla nie tylko związki jego ojca z Rzeczpospolitą, ale także kilkupokoleniową asymilację
Alojzy Fryderyk Brühl dzięki swojemu ojcu odebrał bardzo staranne wykształcenie, włączając w to naukę języka polskiego. Odcisnęło to ślad na jego przyszłości, gdyż postanowił na stałe związać się z Rzeczpospolitą i walką w obronie jej niepodległości. Brühl poprowadził wielką karierę polityczną, a jego osiągnięcia gospodarczo-administracyjne pozwoliły dokonać podziału ziem Warszawy w celu jej dalszej rozbudowy.