Wiedza geograficzna Europejczyków w średniowieczu ograniczała się do Europy, północnej Afryki i bliskowschodniej części Azji. O istnieniu Chin i Japonii wiedziano jedynie ze źródeł pisanych, posiadano słabe pojęcie na temat rozmiarów innych kontynentów. Większą orientację geograficzną od Europejczyków posiadali Arabowie.
Od XIII/XIV w. wiedza Europejczyków na temat geografii zaczęła się poszerzać w wyniku m.in. podróży weneckiego kupca Marco Polo do Azji.