Starożytny Egipt – w starożytnym Egipcie monarchowie, czyli faraonowie, posiadali władzę absolutną. Było to oparte m.in. na ich niemalże boskim statusie – wierzono, że faraonowie są pośrednikami między światem ludzkim a boskim, a do sprawowania rządów zostali przewidziani przez samych bogów.
Starożytne Chiny – w starożytnych Chinach cesarz był symbolem jedności państwa. Nosili oni tytuł Synów Niebios i posiadali niemal nieograniczoną władzę – znakiem pochodzenia ich władzy bezpośrednio od bóstw był tzw. Mandat Niebios – w razie niepomyślności uznawano, że został on temu władcy odebrany.
Koncept utożsamiania władcy z bóstwem pozwalał na uzasadnianie pochodzenia władzy bezpośrednio od woli boskiej