Za źródła wiary uznano zarówno Pismo Św., jak i tradycję Kościoła, uznano wyłączne prawo duchownych do interpretacji Biblii. Uznano, że wszystkie sakramenty pozostają ważne. Uznano pośrednictwo kapłanów oraz świętych w relacjach między wiernymi a Bogiem. Drogami do zbawienia była wiara, dobre uczynki, jałmużna i odpusty. Potępiono teorię predestynacji. Ustalenia soborowe złożyły się na tzw. trydenckie wyznanie wiary. Wprowadzono także liczne reformy mające na celu poprawę organizacji wewnętrznej Kościoła.
Reformy soboru trydenckiego potwierdzały wcześniejsze stanowisko Kościoła i jego wrogi stosunek do reformatorów. Reformacja i zagrożenie dla pozycji Kościoła w Europie zmobilizowała struktury kościelne do przeprowadzenia długo wyczekiwanej odnowy wewnętrznej.