Na obrazie syn władcy, Jakub Ludwik, został przedstawiony jako młody chłopiec stojący obok swojego ojca, Sobieskiego. Artysta sportretował go jako młodzieńca o delikatnej budowie ciała i gładkich rysach twarzy. Chłopak ma na sobie piękną, elegancki zdobioną zbroję, która przypomina odzienie ojca. Nie posiada on bogatych zdobień czy ozdobników charakterystycznych dla stroju królewskiego, czy książęcego. Zamiast tego został ukazany jako wojownik kroczący śladami swego rodzica.
Przedstawienie Jakuba Ludwika jako młodego chłopca podkreśla znaczenie i bliskość relacji między ojcem a synem. Obraz ma na celu ukazać tę więź emocjonalną i wskazać na znaczenie wartości rodzinnych. Może być również kontrastem do postawy i dojrzałości samego króla. Podkreśla to różnicę wiekową, doświadczenie i wiedzę. Nacisk położony na ukazanie różnicy wieku może pełnić także rolę symboliczną, nawiązując do przyszłości kraju i kontynuacji dynastii. W ten sposób artysta pokazał, że młody książę jest przyszłym dziedzicem tronu i że na nim spoczywać będą nadzieje na kontynuację dynastii i polityki zapoczątkowanej przez Jana III Sobieskiego.
Jakub Ludwik stoi obok ojca, lekko odchylony od niego. Postawa ta wyraża pewność. ale jednocześnie podporządkowanie królowi. Jest to sposób przedstawienia, który podkreśla relację hierarchii i podległości między ojcem a synem.
Całość kompozycji obrazu emanuje majestatem i godnością. Wygląd i postawa Jana III Sobieskiego oraz obecność syna na obrazie świadczą o jego władzy, sukcesach militarnych i znaczeniu dla historii Polski. Przedstawienie ich z insygniami władzy podkreśla rangę monarchy i jego talent dowódczy.