| Czynniki wewnętrzne: | Czynniki zewnętrzne: |
| Rzeczpospolita była podzielona na różne frakcje polityczne, które miały odmienne interesy i rywalizowały między sobą o wpływy. To osłabiło zdolność państwa do skoordynowanej obrony i podejmowania szybkich decyzji.Wielokrotnie brakowało silnych i zdolnych przywódców, którzy mogliby skutecznie zarządzać państwem w czasie kryzysu. Częste zmiany władzy i brak stabilności politycznej utrudniały podejmowanie jednolitych działań obronnych.Wewnętrzne konflikty społeczne, takie jak napięcia między szlachtą a chłopami, oraz konflikty religijne między katolikami a protestantami, osłabiły jedność państwa i podważyły wspólny front wobec zewnętrznego zagrożenia.Teren Rzeczypospolitej, szczególnie Ukraina, charakteryzował się rozległymi równinami, bagnami i lasami, co utrudniało prowadzenie skutecznych działań wojskowych i kontrolę nad terytorium. | Rzeczpospolita musiała stawić czoła silnym sąsiadom, takim jak Imperium Osmańskie, carstwo rosyjskie i Szwecja, które miały własne ambicje terytorialne i wykorzystały sytuację powstania Chmielnickiego do realizacji swoich interesów kosztem Rzeczypospolitej.Nie otrzymała ona znaczącego wsparcia ze strony innych państw europejskich. Pomoc z zewnątrz była ograniczona, a niektóre państwa nawet wykorzystywały kryzys w Rzeczypospolitej dla własnych korzyści. |
W trakcie powstania doszło do licznych pogromów i masakr Żydów, których oskarżano o wspieranie polskiej szlachty i uciskanie ludności ukraińskiej. W wyniku tych wydarzeń, wielu Żydów zostało zabitych lub zmuszonych do opuszczenia swoich miejsc zamieszkania. Powstanie Chmielnickiego zaznaczyło początek trudnych czasów dla izraelitów w Polsce, a jego skutki były odczuwalne jeszcze przez wiele kolejnych stuleci.