Klasztor jasnogórski znajduje się w Częstochowie, w południowej Polsce. Jest on położony na wzgórzu — Jasnej Górze -, co sprawia, że jest on trudny do zdobycia. Podczas oblężenia, Szwedzi otoczyli klasztor, by odciąć dostęp do zaopatrzenia i wsparcia dla obrońców. Było to standardowe działanie, które miało na celu wyczerpanie załogi i zmuszenie jej do kapitulacji. Czasami wystarczała sama demonstracja sił agresora, by skłonić obrońców do opuszczenia pozycji obronnych.
Najeźdźcy używali artylerii do bombardowania umocnień klasztoru. Ostrzeliwali pozycje obronne, próbując zniszczyć mury, bramy, wały ziemne i wieże, a także dotkliwe straty wśród nielicznych obrońców. Szwedzi podejmowali również próby frontalnego ataku, przeprowadzając krwawe, kosztowne szarże na uszkodzone fragmenty murów klasztoru. Starali się przełamać obronę i sforsować fortyfikacje, aby móc dostać się do wnętrza zabudowań.
Szwedzcy inżynierowie podejmowali również próby podkopywania i wysadzania murów klasztornych, aby niespodzianie otworzyć swoim wojskom drogę do wnętrza. Napastnicy przeprowadzali ataki nocne, wykorzystując ciemności, by niespodziewanie zbliżyć się do klasztoru i podjąć próby sforsowania jego umocnień, lub wprowadzenia zamieszania wśród obrońców.
Pomimo wielu prób zdobycia Jasnej Góry, klasztor utrzymał się dzięki heroicznej obronie zakonników, a oblężenie zakończyło się niepowodzeniem sił szwedzkich. To wydarzenie uznawane jest za jedno z najważniejszych w trakcie potopu szwedzkiego, który wzmocnił polski kult maryjny związany z klasztorem.