Ugoda hadziacka, podpisana w 1658 roku między Rzecząpospolitą a Kozakami, miała duże znaczenie dla sytuacji politycznej i społecznej Rzeczypospolitej, gdyż ta potwierdziła autonomię Wojska Zaporoskiego i przyznała Kozakom pewne prawa samorządowe. Odtąd mieli oni tworzyć samodzielne państwo wchodzące w skład federacji z Polską i Litwą, z którego szlachta koronna nie miała prawa czerpać żadnych zysków. Jego zwierzchnikiem miał być hetman ruski, któremu podlegało także wojsko o zwiększonych rejestrach osobowych. Miało to na celu zaspokojenie żądań Kozaków i zapobieżenie dalszym konfliktom w regionie. Kolejnym istotnym aspektem Ugody hadziackiej było uregulowanie spraw religijnych. Umowa ta gwarantowała wolność wyznania i równouprawnienie prawosławia w Rzeczypospolitej. Ugoda hadziacka miała również wpływ na sytuację zewnętrzną Rzeczypospolitej. Jednym z kluczowych postanowień umowy było zobowiązanie Kozaków do pomocy militarnej Rzeczypospolitej w wypadku zagrożenia ze strony Moskwy, czy każdego innego agresora.
Najważniejsze postanowienia Ugody hadziackiej dotyczyły autonomii i przywilejów dla Kozaków, równouprawnienia religijnego oraz współpracy militarnej z Rzecząpospolitą. Umowa ta miała na celu zaspokojenie żądań Kozaków, zapobieżenie konfliktom wewnętrznym i wzmocnienie obronności Rzeczypospolitej.