Budynki barokowe często miały fasady o ekspresyjnym charakterze, które zachwycały bogactwem zdobień i dekoracji. Były one często symetryczne, wykorzystywały kolumny, pilastry, rzeźby, nisze z figurami świętych i bogate ornamenty. Zastosowanie reliefów, malowideł, fresków i złoceń było powszechne. Przedstawiały one sceny biblijne, postacie świętych, aniołów, alegorie i ornamenty roślinne.
Architektura barokowa często wykorzystywała linie i krzywizny, co nadawało budowlom dynamizmu, płynności w przejściach i harmonijnego wyglądu. Kościoły i katedry były często monumentalne, dominowały przestrzeń miejską swoim rozmiarem i strzelistymi elementami konstrukcyjnymi. Miały tendencję do imponowania przepychem wnętrz, aby podkreślić potęgę Kościoła katolickiego i przyciągnąć uwagę wiernych.
Wiele budowli w stylu barokowym budowano na podstawie centralnego planu, nadającego symetryczny układ konstrukcji. Stosowano kopuły, symbolizujące niebiańską sferę. Architekci wykorzystywali efekt światłocienia, aby podkreślić estetykę i piękno fasad. Zastosowanie kontrastów między ciemnymi obszarami a obszarami oświetlanymi promieniami światła wpadającym przez okna i kopuły, tworzyło niezwykłe efekty optyczne sprzyjające atmosferze religijnej kontemplacji.
Budowle sakralne wzniesione w stylu barokowym stanowią ważną część dziedzictwa architektonicznego i kulturalnego epoki. Ich dekoracje, proporcje i kompozycje nadal zachwycają i inspirują swoim pięknem i majestatem.