Na pierwszej ilustracji widoczni są polscy kupcy, którzy błagają szlachtę o sprzedaż zboża. Ta sytuacja może sugerować, że w pewnym momencie zboże stało się towarem deficytowym, trudno dostępnym a jego cena drastycznie wzrosła. Może to wynikać z różnych czynników, takich jak klęski żywiołowe, niskie plony lub ograniczony dostęp do rynków handlowych. Kupcy, będąc zależnymi od zboża jako gwaranta ich zysków i funkcjonowania, musieli prosić szlachtę o dostarczenie potrzebnego zasobu.
Druga scena przedstawia polską szlachtę, która błaga kupców o kupno zboża, co wskazuje na trudności, z jakimi szlachta mogła się spotykać przy sprzedaży tego towaru. Możliwe, że zbiory były obfite, co skutkowało nadpodażą i spadkiem cen. Magnaci, próbując sprzedać swoje zasoby, musieli przekonać kupców, aby nabyli ich produkty – zapewne po bardzo niskich cenach. Ta scena może sugerować, że relacje między kupcami a szlachtą były napięte, zmienne i uzależnione od sił natury.
W obu scenach można zauważyć zmiany w relacjach między kupcami a szlachtą. W pierwszej scenie kupcy są w roli błagających, co sugeruje, że mogli się znaleźć w trudnej sytuacji. Natomiast w drugiej scenie szlachta, zwykle posiadająca znaczny wpływ polityczny i ekonomiczny, musi prosić kupców o kupno od nich zboża.