Autor mowy, Ossoliński, podkreśla gorliwość narodu polskiego w wierze i szacunek dla biskupów, którzy zajmują ważne miejsce w społeczeństwie polskim. Polska jest przedstawiona jako strażnik wolności i obrońca chrześcijańskiej wiary, strzegący jej przed heretykami i nieprzyjaciółmi, takimi jak Imperium Osmańskie i Tatarzy. Zaznacza odwagę i wspaniałość umysłu polskiego narodu, który przez wieki stawił czoła barbarzyńcom i odniósł wielkie zwycięstwa — zwłaszcza nad Moskalami, których autor uważa za niecywilizowanych. Ossoliński podkreśla patriotyzm mieszkańców Rzeczypospolitej, którzy są gotowi bronić swojego kraju i interesów narodowych, gdyż cenią wolność i niezależność, nie ulegają wpływom zewnętrznym, które mogą ograniczać ich swobodę.
Warto zauważyć, że propagandowa mowa Ossolińskiego przedstawia obraz pozytywny i gloryfikujący Rzeczpospolitą, podkreślając jej sukcesy i wartości, które były charakterystyczne dla mentalności sarmackiej.