Polska utraciła Inflanty w wyniku długotrwałego konfliktu z mocarstwem szwedzkim, który toczył się w latach 1600-1629 (wojna polsko-szwedzka) oraz 1655-1660 (potop szwedzki). Wewnętrzne podziały polityczne i konflikty w Rzeczypospolitej, w tym walki między frakcjami magnackimi, osłabiły państwo i spowodowały brak jedności w sprawach zewnętrznych. To zapewniło korzystną sytuację dla Szwecji, która wykorzystała ją dla swych celów.
Należy pamiętać, że Rzeczypospolita miała ograniczone możliwości morskie, nie posiadała także silnej floty, co utrudniało utrzymanie kontroli nad obszarem nadbałtyckim. Ponadto Szwecja z jej liczną marynarką wojenną mogła kontrolować basen Bałtyku i blokować dostawy, wsparcie i handel Rzeczypospolitej, co przyczyniało się do osłabienia jej pozycji w regionie i wyczerpania armii walczących w regionie Inflant.
W wyniku utraty Inflant przez Polskę Szwecja stała się jednym z głównych mocarstw w regionie bałtyckim. Było to dla niej strategiczne i ekonomiczne zwycięstwo, ponieważ kontrola nad Inflantami zapewniała dostęp do zasobów naturalnych i dominacji handlowej w regionie Bałtyku. To umocniło pozycję Szwecji jako potęgi morskiej i przyczyniło się do dalszego rozwoju jej imperium.