Traktaty welawsko-bydgoskie zawarte w 1657 roku między Rzecząpospolitą a Elektoratem Brandenburgii były bezpośrednio powiązane z zawarciem pokoju wieczystego oraz wsparciem w walce ze szwedzkim najeźdźcą. Porozumienie zawarto kosztem zniesienia postanowień hołdu pruskiego. Rzeczpospolita zrzekła się formalnie zwierzchnictwa nad Prusami Książęcymi, które wcześniej były jej lennem. Oznaczało to całkowitą utratę kontroli nad tymi terytoriami i osłabienie polskiego wpływu na zachodnich granicach.
Traktaty welawsko-bydgoskie oraz pokój wieczysty w Oliwie doprowadziły do znacznego ograniczenia wpływów Rzeczypospolitej na Pomorzu Gdańskim, które było strategicznym obszarem dla prowadzenia handlu na Morzu Bałtyckim. Utrata tych ziem osłabiła jej pozycję gospodarczą.
Zawarcie pokoju wieczystego i zerwanie hołdu pruskiego umocniło z kolei Elektorat Brandenburgii, który uzyskał niezależność i stał się suwerennym państwem. Brandenburgia szybko zwiększała swoją potęgę, prowadząc politykę ekspansjonistyczną. Pojawienie się nowego, silnego państwa stwarzało poważne zagrożenia, które wymuszały prowadzenie kosztownej polityki obronnej. Kontrola granicy zachodniej stała się trudniejsza, a Brandenburgia mogła wykorzystać swoją niezależność do dalszego rozwoju kosztem Rzeczypospolitej.
Traktaty welawsko-bydgoskie i zerwanie hołdu pruskiego przyczyniły się do utraty terytoriów, wpływów politycznych i wzrostu potęgi Brandenburgii, co stanowiło poważne zagrożenie dla Rzeczypospolitej i jej interesów na zachodnich rubieżach.