Opisany w tekście ogródek teatralny „Pod Mostem” to skromne miejsce, które składało się z kilkunastu drzewek i niewielkich stolików z krzesłami. W centrum ogródka znajdowała się mała estrada, a wszystko było słabo oświetlone naftowymi latarniami. Podczas występów publiczność mogła słuchać sentymentalnych piosenek i oglądać przedstawienia aktorskie, ale także korzystać z usług letniej restauracji. W takim miejscu panowała swobodna i kameralna atmosfera, charakterystyczna dla teatrzyków ogródkowych.
Ogródki teatralne były popularne w XIX wieku w Polsce i służyły jako letnie przestrzenie rozrywkowe dla mieszkańców miast. Występy aktorskie w takich miejscach były bardziej swobodne i kameralne niż w tradycyjnych teatrach. Publiczność zasiadała przy stolikach, mogła zamawiać jedzenie i napoje, a w trakcie występów aktorzy często angażowali widzów do interakcji. Tego rodzaju rozrywka była popularna ze względu na swoją łatwość dostępu i niskie koszty, co pozwalało na korzystanie z niej przez szerszą publiczność.