Największe obszary w północno-zachodniej Afryce były kontrolowane przez mocarstwa europejskie, takie jak Włochy (Libia), Francja (Algieria i Maroko) i Hiszpania (Maroko). Na południu i wschodzie kontynentu największe obszary były kontrolowane przez Wielką Brytanię (Egipt, Sudan, Kenia, Uganda, Zimbabwe, Botswana i RPA), Niemcy (Tanganika, Kamerun, Namibia) i Belgia (Kongo Belgijskie).
W XIX i na początku XX wieku europejskie mocarstwa dzieliły Afrykę między siebie, kontrolując terytoria i narzucając swoje rządy na rdzennej ludności. Podział kolonialny Afryki w 1914 roku pokazuje, które mocarstwa europejskie kontrolowały jakie obszary kontynentu. Północno-zachodnia Afryka była ważna ze względu na strategiczne położenie, a także ze względu na dostępność surowców naturalnych, takich jak ropa naftowa, sól i rudniki metali. Kontrola tych obszarów była kluczowa dla zapewnienia europejskim mocarstwom ich potęgi i wpływów na kontynencie.