Słowa Bismarcka o zjednoczeniu Niemiec "żelazem i krwią" odnoszą się do sposobu, w jaki Bismarck przeprowadzał politykę zjednoczeniową. Oznaczały one, że zjednoczenie Niemiec wymagało użycia siły militarnej i przemocy, a także wprowadzenia silnej władzy centralnej, która była zdolna do kontrolowania różnych części kraju. Bismarck uważał, że jedynie twarda i stanowcza polityka może przynieść zjednoczenie Niemiec, a to tylko dzięki sile Prus.
Bismarck był politykiem, który przeprowadził proces zjednoczenia Niemiec poprzez politykę siły i militarne rozwiązania. Przez "żelazo" rozumiał siłę militarną Prus, która była najpotężniejszym państwem niemieckim, a "krew" odnosiła się do przemocy i działań militarystycznych, które były niezbędne do zjednoczenia zróżnicowanego kulturowo i politycznie kraju. Bismarck uważał, że użycie siły militarnej i wprowadzenie silnej władzy centralnej to jedyne sposoby, by przynieść stabilność i jedność Niemiec. Jego słowa o zjednoczeniu kraju "żelazem i krwią" miały podkreślić, że przemoc i użycie siły są konieczne w celu osiągnięcia zjednoczenia i niepodległości Niemiec.