Pierwsze przepisy o ograniczeniu prędkości na drogach wprowadzono w 1901 roku w Wielkiej Brytanii, gdzie maksymalna dozwolona prędkość wynosiła 20 mil na godzinę. Regulacje te były potrzebne ze względu na wzrost liczby samochodów i bezpieczeństwo na drodze. Wysokie prędkości i brak ograniczeń mogły prowadzić do poważnych wypadków i zagrożeń dla innych użytkowników dróg. Dlatego też wprowadzono przepisy mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drodze.
Wprowadzenie przepisów o ograniczeniu prędkości na drogach wynikało ze wzrostu liczby pojazdów na drogach oraz potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa dla użytkowników dróg. Wraz z rozwojem motoryzacji pojazdy stały się coraz szybsze, a przestrzeń na drogach coraz bardziej ograniczona, co prowadziło do zwiększenia liczby wypadków i ofiar. Dlatego konieczne stało się wprowadzenie regulacji ograniczających prędkość, co pozwalało na zwiększenie bezpieczeństwa i redukcję liczby wypadków na drogach. Pierwsze przepisy o ograniczeniu prędkości zostały wprowadzone w USA na początku XX wieku, a w Europie pojawiły się nieco później.