Posiadłości kolonialne, czyli terytoria poza Europą, miały ogromne znaczenie dla państw europejskich w XIX i na początku XX w. Dzięki nim państwa te uzyskiwały surowce, które były niezbędne do produkcji towarów przemysłowych, a także rynki zbytu dla swoich wyrobów. Ponadto kolonie były źródłem taniej siły roboczej, co zwiększało zyski przedsiębiorstw europejskich. Kontrolowanie kolonii umożliwiało również władzom europejskim zaspokajanie ambicji imperialnych i wpływanie na światowe wydarzenia. Ostatecznie jednak, posiadanie kolonii prowadziło do eksploatacji i wyzysku mieszkańców tych terenów oraz do trudnych relacji między Europą a krajami zależnymi.
W XIX i na początku XX w. państwa europejskie dążyły do poszerzenia swojego wpływu na świat poprzez zdobywanie kolonii. Posiadanie terytoriów poza Europą dawało państwom europejskim wiele korzyści, takich jak dostęp do surowców, rynków zbytu i taniej siły roboczej. Kontrolowanie kolonii pozwalało również władzom europejskim na wpływanie na światowe wydarzenia i zaspokajanie ich ambicji imperialnych. Jednakże, posiadanie kolonii przyczyniało się do eksploatacji i wyzysku mieszkańców tych terenów oraz powodowało trudne relacje między Europą a krajami zależnymi. Ostatecznie, wyzwalanie się zależnych krajów kolonialnych stało się jednym z ważniejszych wydarzeń politycznych XX wieku.