Rywalizacja mocarstw na przełomie XIX i XX w. była wynikiem kilku przyczyn. Jedną z nich była chęć zdobycia wpływów i kontroli nad innymi państwami oraz ich koloniami w celu zwiększenia swojej potęgi i zysków. Inną przyczyną była rywalizacja o dominację w Europie i na świecie, co miało związek z ideą hegemonii, czyli dążenia do bycia najważniejszym graczem na arenie międzynarodowej. Kolejną przyczyną była także kwestia militarna i zbrojeń, co wiązało się z konkurencją w dziedzinie technologii wojskowej oraz rozbudową flot i armii. Wreszcie, przyczyną rywalizacji były kwestie ideologiczne, takie jak nacjonalizm czy imperializm, które sprzyjały ekspansji państw i umacnianiu ich pozycji na arenie międzynarodowej.
Rywalizacja mocarstw na przełomie XIX i XX w. była złożonym zjawiskiem, którego przyczyny wynikały z różnych czynników. Mocarstwa dążyły do zdobycia wpływów i kontroli nad innymi państwami, aby zwiększyć swoją potęgę i bogactwo. Konkurencja o dominację w Europie i na świecie wynikała z dążenia do bycia najważniejszym graczem na arenie międzynarodowej. Rozbudowa flot i armii oraz rozwój technologii wojskowej były także ważnymi czynnikami rywalizacji. Kwestie ideologiczne, takie jak nacjonalizm czy imperializm, przyczyniły się również do eskalacji rywalizacji mocarstw. Wszystkie te przyczyny składały się na złożony i wielowymiarowy proces, który wpłynął na rozwój wydarzeń politycznych i militarnych na przełomie XIX i XX w.