Wypowiedź ta podkreśla gorliwość narodu polskiego w wierze i poszanowanie dla dostojników kościelnych. Polska jest opisana jako kraj, który z wielkim namaszczeniem zachowuje religię i dba święte wartości. Autor podkreśla jej rolę jako strażnika chrześcijaństwa, nieustępliwie broniący go przed heretyckimi wrogami, takimi jak Imperium Osmańskie i Tatarzy.
Wypowiedź podkreśla wspaniałość umysłu polskiego narodu, który przez wieki przeciwstawiał się barbarzyńcom i bronił swojego kraju. Polacy są opisani jako odważni i nieustępliwi w obliczu zagrożeń, co wypełnia założenia sarmatyzmu, który cenił wartości waleczność i szlachetność. Młodzież spędzała swoje lata na ćwiczeniach i wprawianiu w walce, a szlachta nie unikała ciężkiej pracy, jednocześnie rezygnując z działań, które mogą osłabić ducha wojownika.
Sarmaci podkreślali konserwatywne wartości i tradycje. Wypowiedź sugeruje, że obyczaje i strój polskiego narodu są męskie, nawiązują do kultury i przeszłości, nie idąc za modnymi trendami Europy Zachodniej.
Te elementy mentalności wyrażone przez Ossolińskiego odzwierciedlają pewne charakterystyki polskiego społeczeństwa szlacheckiego w XVII wieku, które było związane z ideą sarmatyzmu.