Rzeczpospolita Obojga Narodów miała skomplikowaną strukturę polityczną opartą na zasadzie demokracji szlacheckiej oraz liberum veto, które umożliwiało jednemu posłowi blokowanie decyzji sejmu. Ta zasada paraliżowała procesy decyzyjne, utrudniała reformy i prowadziła do niestabilności politycznej.
Państwo polsko-litewskie składało się z różnych grup społecznych, religijnych i narodowościowych. Wewnętrzne konflikty między nimi osłabiały jedność państwa.
Szlachta, stan posiadający pełnię praw politycznych, miała duży wpływ na politykę i gospodarkę. Jednak często brakowało jej jedności, a jej interesy często stały w sprzeczności z dążeniami państwa.
Rzeczpospolita Obojga Narodów była otoczona przez potężne państwa, takie jak Rosja, Szwecja, Turcja i Prusy. Częste konflikty zbrojne i wojny z tymi państwami, zwłaszcza w XVII i XVIII wieku, osłabiły gospodarkę i destabilizowały Rzeczpospolitą.
Polska zmagała się z kryzysami gospodarczymi, w tym inflacją, upadkiem handlu, problemami związanych z rolnictwem i ubóstwem ludności wiejskiej. Brak odpowiednich reform gospodarczych, zbyt duże uzależnienie od rolnictwa i nieefektywne zarządzanie miały negatywny wpływ na sytuację finansową państwa.
Rzeczpospolita była unikalnym przykładem wielonarodowego i wielowyznaniowego państwa, w którym różne grupy etniczne i religijne miały pewien stopień autonomii i swobody wyznaniowej. Była także jednym z pierwszych politycznych systemów demokratycznych w Europie, gdzie szlachta miała znaczny wpływ na podejmowanie decyzji politycznych.