W polskich strojach szlacheckich widoczne są wyraźne wpływy wschodnie, ponieważ Rzeczypospolita w XVI i XVII wieku utrzymywała bliskie kontakty handlowe i kulturalne z krajami wschodnimi, takimi jak Imperium Osmańskie czy Persja. Ponadto już od okresu średniowiecza na terenie Rzeczypospolitej osiedlały się liczne grupy etniczne, w tym osoby pochodzenia wschodniego, takie jak Tatarzy, Ormianie czy Żydzi. Zatem Polska była w tamtym czasie krajem wielokulturowym, gdzie obecność ludności o różnych narodowościach i wyznaniach miała swoje odzwierciedlenie w kulturze i modzie. Wpływy z tureckie, perskie czy tatarskie, były widoczne we wzorach tkanin, haftach, ozdobach z motywami wschodnimi czy charakterystyczne kroje strojów.
W rezultacie tych różnych czynników, polskie stroje szlacheckie zyskały charakterystyczny wygląd, łączący elementy zachodnie i wschodnie. Wpływy orientalne były szczególnie widoczne w bogatej ornamentyce, złoconych haftach, wzorach tkanin, brokatach oraz charakterystycznych nakryciach głów, oraz noszonych szablach. Te elementy nadawały strojom szlacheckim unikalny i rozpoznawalny styl, odzwierciedlając kosmopolityczny charakter Rzeczypospolitej.
Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów polskiego stroju szlacheckiego był kontusz, czyli rodzaj obszernego, ozdobnego płaszcza charakterystycznego dla mody wschodniej. Był on wykonany z luksusowych tkanin, takich jak jedwab, welwet czy brokat, często bogato zdobionych haftami, złotą i srebrną nicią. Kontusz miał szerokie rękawy i charakterystyczne rozcięcie na wysokości pasa, dzięki czemu można było odsłonić ozdobny strój noszony pod spodem.