Oznacz w tekście następująco:
z przodu – ubezdźwięcznienie międzywyrazowe wsteczne, zaznacz ß nad podkreślonym fragmentem
z całym – ubezdźwięcznienie międzywyrazowe wsteczne, zaznacz ß nad podkreślonym fragmentem
wpakowało – ubezdźwięcznienie wewnątrzwyrazowe wsteczne, zaznacz ß nad podkreślonym fragmentem
zatrzymać – ubezdźwięcznienie wewnątrzwyrazowe postępowe, zaznacz à nad podkreślonym fragmentem; również upodobnienie grupy spółgłoskowej „trz” do „cz”
z tyłu – ubezdźwięcznienie międzywyrazowe wsteczne, zaznacz ß nad podkreślonym fragmentem
już prawie – ubezdźwięcznienie międzywyrazowe wsteczne, zaznacz ß nad podkreślonym fragmentem
zaprzęgi – ubezdźwięcznienie wewnątrzwyrazowe postępowe, zaznacz à nad podkreślonym fragmentem;
Upodobnienie postępowe to dostosowanie wymowy głoski do wymowy głoski, która ją poprzedza. Upodobnienie wsteczne to dostosowanie wymowy głoski do wymowy głoski, która po niej następuje. Głoska dźwięczna to głoska, przy której wymowie napinamy więzadła głosowe (struny głosowe) w okolicach krtani. Głoska bezdźwięczna to głoska, przy wymawianiu której więzadła pozostają luźne. Ubezdźwięcznienie to utrata przez głoskę dźwięczności podczas wymowy wyrazu. Uproszczenie grupy spółgłoskowej to proces, w wyniku którego sąsiadujące ze sobą spółgłoski upodabniają się do siebie pod względem dźwięczności, sposobu wymowy i miękkości. Upodobnienie spółgłoskowe to nie błąd, a naturalny proces w wymowie wyrazów. Błędem jest pomijanie akcentów czy głosek w trudnych do wymówienia miejscach (np. mówienie japko, szejset etc.) – to nie uproszczenie, a zwykłe niedbalstwo językowe.