Z pierwszą morową zarazą, czyli epidemią dżumy, w czasach nowożytnych ludność Europy zetknęła się w roku 1347 w portowym miasteczku Caffa na Krymie. Przynieśli ją oblegający Caffę Tatarzy. Ogarnięci paniką mieszkańcy podejmowali próby ustrzeżenia się przed chorobą. Zamykali się w domach lub drogą morską usiłowali umknąć do Włoch. Nie zapobiegło to kolejnym zgonom. Oburzeni mieszkańcy włoskiego portu Messyny, do którego zawinęły galery z chorymi, nakazali statkom opuścić miasto. Jednakże kolejne miasto było już dotknięte epidemią. Wkrótce okazało się, że przed dżumą nie ma ucieczki. Zapanowała nad całą Italią, Grecją, nad Egiptem i Tunisem. Zagroziła także mieszkańcom Hiszpanii, Europy Środkowej i Północnej. W ciągu 9 lat okrężną drogą dotarła ponownie do portu Caffa. Ludziom wydawało się, że jest ona próbą wyniszczenia świata przez moce szatańskie. Była pierwszą pandemią grożącą wytępieniem ludności całego kontynentu. Wyginęła wówczas jedna czwarta mieszkańców Europy.
Pochodzenie wyrazu często decyduje o jego zapisie. Wyrazy o rodzimej etymologii (genezie, pochodzeniu) zapiszemy raczej przy pomocy znaków charakterystycznych dla głosek występujących w języku polskim, natomiast wyrazy zapożyczone lub o obcej etymologii przy pomocy zestawień liter odpowiadających polskim głoskom (np. „en” zamiast „ę”).