„Zachciało mu się prawdy” – chce poznać prawdę, chcę odkryć sens życia.
„Zachciało mu się wieczności” – pragnie, aby o nim zawsze pamiętano.
„Ledwie domyślił się, że to on” – ma o sobie samym niewielką wiedzę.
„Łatwy do utopienia w łyżce oceanu” – jest mały i niewiele znaczy wobec świata, w którym żyje.
„Oczami tylko widzi, uszami tylko słyszy” – poznaje świat powierzchownie, na poziomie dosłownym, nie jest zdolny do szukania głębszego sensu świata.
„Ale wolność mu w głowie, wszechwiedza i byt” – chce być niezależny, stanowić o sobie, chce zdobywać wiedzę, chce dać znać o swoim istnieniu i uczynić je znaczącym.
„Bo przecież chyba jest, naprawdę się wydarzył” – wobec nieskończoności wszechświata, wieczności czasu, jest istotą bardzo niewiele znaczącą.
Istnieje wiele sposobów na opisanie bohatera utworu literackiego. Mogą być to zarówno proste przymiotniki, jak i metafory lub inne rozbudowane sformułowania.