Lawinia dziwi się niektórym wyborom Eneasza. Uważa ona, że mógł on zawalczyć o swoje szczęście lub postąpić w sposób bardziej przyzwoity. Kobieta wierzy, że człowiek wpływa na swój los, a także, że należy poszukiwać choćby namiastek radości w życiu, nawet jeśli ma mieć ono tragiczny finał.
Lawinia to młoda kobieta, która wdaje się w pogawędkę z poetą. Ten opowiada dziewczynie o poczynaniach Eneasza, legendarnego protoplasty Rzymian.