Bogowie mityczni: Afrodyta (rzymski odpowiednik – Wenus) – bogini miłości piękna, kwiatów, pożądania i płodności. Najpiękniejsza z bogiń antycznych mitów.
Apollo – bóg piękna światła i życia, śmierci, zarazy, muzyki, wróżb, prawdy, prawa i porządku. Patron sztuki i poezji. Najprzystojniejszy męskie bóstwo.
Ares – (rzymski odpowiednik Mars) – bóg wojny, patron konfliktu, zniszczenia i okrucieństwa.
Artemida – (rzymski odpowiednik Diana) – bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności; Wielka łowczyni. Uważana za boginię płodności, niosącą pomoc dla rodzących kobiet.
Atena – (rzymski odpowiednik Minerwa) – bogini mądrości, sztuki, sprawiedliwej wojny oraz opiekunka miast – m.in. Aten i Sparty.
Demeter – (rzymski odpowiednik Ceres) – bogini płodności ziemi, urodzaju, ziemi uprawnej, zbóż i rolnictwa.
Dionizos – (rzymski odpowiednik Bachus) – bóg płodności dzikiej natury winnej latorośli i wina.
Eros – (rzymski odpowiednik Amor) – bóg miłości i namiętności seksualnej.
Hades – (rzymski odpowiednik Pluton) – bóg podziemnego świata zmarłych.
Hefajstos – (rzymski odpowiednik Wulkan) – bóg ognia, kowali i złotników.
Hera – (rzymski odpowiednik Junona) – królowa Olimpu, bogini niebios, niebios i płodności patronka macierzyństwa, opiekunka małżeństwa, piękna i rodziny.
Hermes – (rzymski odpowiednik Merkury) – bóg dróg, podróżnych, kupców, pasterzy, złodziei, posłaniec bogów.
Hestia – (rzymski odpowiednik Westa) – opiekunka ogniska domowego, podróżnych, nowożeńców i sierot.
Posejdon – (rzymski odpowiednik Neptun) – bóg mórz, jezior, rzek, trzęsień ziemi, żeglarzy i rybaków.
Zeus – (rzymski odpowiednik Jowisz) – najważniejszy z bogów, władca nieba i ziemi, nazywany „ojcem bogów i ludzi”.
Nurty filozoficzne:
Epikureizm – to przeświadczenie, że najwyższym dobrem człowieka jest szczęście, które utożsamiane jest z przyjemnością. Epikureizm rozumie przyjemność jako stan całkowicie spokojnej duszy, uwolnionej od wszystkich niepokojów.
Stoicyzm – nurt filozoficzny, według którego człowiek, aby osiągnąć szczęście, musi zachować równowagę duchową, a co za tym idzie powagę, spokój i trzeźwość umysłu. Człowiekiem powinien „rządzić rozum, nie namiętności”.
Sceptycyzm – to nurt filozoficzny, w którym panuje przeświadczenie, że szczęście człowieka polega na całkowitym spokoju duchowym, którego warunkiem jest usunięcie ze świadomości pytań, na które nie można znaleźć odpowiedzi.
Platonizm – to nurt filozoficzny, w którym człowiek powinien dążyć do dóbr idealnych. Istnieją cztery główne cnoty, których pielęgnowanie powinno być celem człowieka: mądrość – cnota rozumnej duszy, męstwo – cnota woli, panowanie nad sobą – cnota części pożądliwej oraz sprawiedliwość – nadrzędna cnota, która łączy wszystkie części duszy, tak, by każda z nich robiła swoje.
Arystotelizm – to nurt filozoficzny, w którym panuje przeświadczenie, że najwyższym dobrem dla człowieka jest szczęście. Szczęście nie jest pojmowane jako rezultat doznawania przyjemności, lecz jako wynik aktywności rozumnej i cnotliwej człowieka.
Wyrazy wyrażenia i zwroty pochodzące z łaciny:
Quo vadis, Domine? – Dokąd idziesz, Panie?
Veni vidi vici – Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem.
Panem et cirecerses – chleba i igrzysk
Dumo spiro, spero – Dopóki oddycham, mam nadzieję.
Alea iacta est – Kostka została rzucona.
Gutta cavat lapidem – Kropla drąży skałę.
Kompendium to w miarę pełny, przeważnie podany w sposób skrótowy zasób wiedzy na jakiś konkretny temat.