Cechy, które mogą sugerować, że wywiad, który z Maciejem Rydzem i Łukaszem Sępnikiem przeprowadziła Anna Cymer Nie zbudujemy mauzoleum Lema jest hipertekstem:
- Występowanie odsyłaczy,
W tekście pojawiają się odniesienia do innych miejsc, wydarzeń czy osób, takich jak Festiwal Conrada, Cricoteka, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK, czy postać Stanisława Lema. Te odsyłacze łączą tekst z różnymi kontekstami.
- Brak linearności,
Tekst nie jest układem prostym i liniowym. Opisuje proces powstawania Planety Lem, ale jednocześnie przeskakuje między różnymi koncepcjami, wyborami lokalizacji, inspiracjami związanymi z Lemem, a także planami dotyczącymi otoczenia budynku.
- Zwiększona rola odbiorcy,
W tekście pojawia się kilka miejsc, gdzie autorzy opowiadają o swoich decyzjach projektowych, ale jednocześnie podkreślają elastyczność i możliwość przekształceń. Przyszli użytkownicy budynku oraz lokalna społeczność mają wpływ na to, jak przestrzeń zostanie wykorzystana.
- Brak wewnętrznej hierarchii,
Tekst nie jest ściśle uporządkowany hierarchicznie. Różne koncepcje i pomysły pojawiają się w sposób swobodny, a czytelnik ma możliwość decydowania, na których fragmentach skupić się bardziej.
Na stronie, na której opublikowany został wywiad, można zaobserwować pewne elementy interaktywne i zapowiedzi działań, które mają zachęcić czytelników do bliższego zaangażowania się w temat.
Hipertekst to struktura informacji, która umożliwia nieliniowe poruszanie się pomiędzy różnymi elementami tekstu lub dokumentów. W tradycyjnym tekście czy książce czytelnik przechodzi od jednego punktu do drugiego w sposób liniowy, zaczynając od początku i kończąc na końcu. W hipertekście jednak można „skakać” pomiędzy różnymi sekcjami tekstu, odnośnikami czy dokumentami za pomocą odsyłaczy (linków) lub innych interaktywnych elementów.