Puenta wiersza Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej wyraża pewne obawy dotyczące losu kobiety – jej bezradności względem świata i nieprzystosowania do rzeczywistości. Puenta prowokuje pytania egzystencjalne i filozoficzne. Podobną funkcję pełni puenta wiersza Miłobędzkiej, w którym podkreślony został problem pustki podważający harmonię egzystencji.
Puenta to ciekawe, oryginalne zakończenie utworu podsumowujące treść tekstu, a także mające zaskoczyć czytelnika.