Oba utwory łączy problematyka – ukazanie codzienności bez jakichkolwiek upiększeń, zdominowanie jej przez prozaiczność i zwyczajność. Różycki zestawia ludzi niczym w statystyce, charakteryzując każdą z grup (grupa A, grupa B, a także ci, którzy wyjechali), a jego opisy grup są niezwykle pesymistyczne, ukazują bowiem rozkład społeczeństwa. Z kolei Bursa podkreśla rozczarowanie ludzi, ich bunt przeciwko realiom.
Choć w obu utworach widoczny jest pesymizm, to odróżnia je postawa bohaterów. U Różyckiego są oni pogodzeni z losem, bierni, u Bursy – pełni buntu i chętni zmiany.
