Osobą mówiącą w wierszu może być zwyczajna warszawianka albo dziennikarka, albo wykładowca akademicki, czy uczennica. Cechy, które wyróżniają tę osobę, to: poczucie humoru, ciekawość świata, dociekliwość.
Osobę mówiącą w wierszu możemy rozpoznać po osobowych formach czasowników, np.: „stanęłam jak wryta”.