Przykładowa odpowiedź:
Autor najczęściej wykorzystywał komizm słowny, bohaterowie wielokrotnie używali błyskotliwych gier słów. Najbardziej bawiły mnie inteligentne dialogi bohaterów powieści, pełne ciętych, sarkastycznych ripost, gier słownych, żartów we wszystkich trudniejszych sytuacjach dla rozładowania atmosfery.
Komizm słowny oznacza zabawną, błyskotliwą grę słów, pomyłki itp. Komizm sytuacyjny odnosi się do śmiesznych sytuacji w fabule, często wynikających na przykład z niezdarności głównych bohaterów. Komizm postaci odnosi się do bohaterów literackich – ich zachowania, poglądów, przywar, a także wyglądu.