Można powiedzieć, że Sienkiewicz nie tylko tworzył przestrzeń w swoich tekstach, ale również malował słowami cały nastrój danego pomieszczenia. Fragment dzieła zdradza niezwykły sposób rozumienia barw przez Sienkiewicza, szczególnie fragment: „Dymy z kadzielnic tworzyły mgłę purpurową” – dzięki takim zabiegom czytelnik ma przed oczami ten malowniczy moment w świątyni. Światło zaś rozprasza czerwony półmrok panujący w kościele. Ta mistycznie budowana przestrzeń sprawia, że modlący się ludzie widzą wzniosłość miejsca, w którym się znajdują.
Funkcja: budowanie nastroju wzniosłości i tajemniczości świątyni.
Najpierw wskaż fragmenty opisów kolorystyki i światła, a następnie zastanów się jaki nastrój wprowadzają. Funkcja budowania tajemniczości i wzniosłości jest dla Sienkiewicza bardzo charakterystyczna – plastyczności opisu dodają uroku również świece, których ogień tańczy w ciemności świątyni.