Punkt K leży na prostej
, więc
.
– największa wartość pochodnej
ODP:
,
Wyznacz współrzędne punktów przecięcia prostych
i
.
Skorzystaj z metody podstawienia i podstaw wartość
z pierwszego równania pod drugie.
Wyznacz rozwiązania powstałego równania. Oblicz deltę i miejsca zerowe.
Zapisz współrzędne punktów A i B, wyznaczających przecięcia wykresów funkcji.
Zaznacz na wykresie funkcji
punkt C oraz na wykresie funkcji
punkt B. Dodatkowo oznacz na wykresie punkty D i E tak, aby utworzone trójkąty CDP i BEP były prostokątne.
Zauważ, że przyprostokątne trójkąta CDP są krótsze od przyprostokątnych trójkąta BEP.
Dodaj obustronnie.
Skorzystaj z twierdzenia Pitagorasa w powstałej nierówności.
Oznacza to, że aby odległość z punktu P do punktu K była największa, to musi on leżeć na wykresie funkcji
. Możesz więc skorzystać ze wzoru na odległość pomiędzy punktem P, a punktem leżącym na wykresie funkcji
.
Wprowadź równanie funkcji pomocniczej, aby pozbyć się pierwiastka.
Zapisz dziedzinę tej funkcji. Zauważ, że szukany punkt K znajduję się pomiędzy punktami A i B.
Wyznacz równanie pochodnej funkcji
i oblicz jej miejsca zerowe.
Zauważ, że tylko jedno z trzech wyliczonych miejsc należy do dziedziny.
Oznacza to, że pochodna w przedziale
ma jedno miejsce zerowe
i zmienia w tym punkcie znak z dodatniego na ujemny. W takim razie funkcja
(oraz
) rośnie w przedziale
,a maleje w przedziale
. Więc będzie to największa wartość pochodnej.
Oblicz współrzędne punktu K oraz jego odległość do punku P.