Najważniejszym procesem politycznym w kontekście zmian w strukturze polskiego eksportu wydaje się proces integracji Polski oraz innych państw Europy Środkowo-Wschodniej z europejskimi strukturami politycznymi i gospodarczymi. Dostęp do jednolitego rynku umożliwił polskim przedsiębiorcom znaczne zwiększenie eksportu do takich krajów jak Francja, Czechy, Szwecja, Węgry, Słowacja czy Hiszpania.
Ponadto zauważalny jest wzrost sprzedaży do Stanów Zjednoczonych, co może być skorelowane z zacieśnianiem strategicznego sojuszu polsko-amerykańskiego. Co ciekawe, Polska rozszerza współpracę gospodarczą nie tylko z państwami zachodniego kręgu cywilizacyjnego, jak wskazuje na to obecność Chin w pierwszej dwudziestce krajów o najwyższym udziale w polskim eksporcie w 2019 roku. Ten trend wynika m.in. z udziału Polski w chińskich inicjatywach takich jak Nowy Jedwabny Szlak czy format 17+1.
Warto również zwrócić uwagę na znaczący spadek polskiego eksportu do Rosji, co jest konsekwencją wprowadzanych przez Rosję embarg na polskie produkty, z którymi ta sytuacja jest regularnie związana od 2005 roku.
Polska polityka zagraniczna w XXI wieku była ukierunkowana na rozwijanie relacji handlowych, dyplomatycznych i politycznych z różnymi krajami i regionami, co mogło wpłynąć na kształtowanie struktury eksportu. Zmiany te są zwykle wynikiem kombinacji wielu czynników, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, i są monitorowane i analizowane przez odpowiednie agencje i instytucje rządowe.