Proces nawiązywania kontaktów i dążeń do poprawy stosunków między Polską a Niemcami rozpoczął się w roku 1989, zaowocował on podpisaniem przez premiera Tadeusza Mazowieckiego i kanclerza Helmuta Kohla deklaracji o wielosektorowej współpracy obu państw w trakcie tzw. mszy pojednania w Krzyżowej. Niemniej jednak, aby zainicjować ten proces od strony Polski, Niemcy musiały ostatecznie uznać granicę na Odrze i Nysie Łużyckiej, co stało się faktem w 1990 roku. Już w kolejnym roku podpisano umowę o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, co zaowocowało coraz lepszymi relacjami między elitami politycznymi obu państw i pojednaniem na poziomie symbolicznym.
Niemniej jednak, stosunki te nie były wolne od napięć, w szczególności związanych z roszczeniami organizacji zrzeszających Niemców wysiedlonych z obszarów, które po II wojnie światowej przyznano Polsce. Co więcej, w XXI wieku zaczęły pojawiać się wyraźne różnice w interesach między Polską a Niemcami, zwłaszcza w kwestiach bezpieczeństwa, takich jak budowa gazociągów Nord Stream i stanowisko wobec interwencji USA w Iraku w 2003 roku. Obecnie kluczowym punktem sporu między Polską a Niemcami pozostaje kwestia reparacji za straty wojenne, które Polska domaga się od Niemiec, a które Niemcy uważają za uregulowane w prawie międzynarodowym. Niemniej jednak, stosunki gospodarcze między Polską a Niemcami rozwijają się bardzo korzystnie, przy czym Niemcy stanowią głównego partnera handlowego Polski, z którą to krajem 30% polskiego eksportu jest związane.
W kontekście poprawy stosunków Polski z Rosją, kluczowym etapem była konieczność wycofania wojsk rosyjskich z terytorium Polski w 1993 roku, co było warunkiem koniecznym do uniezależnienia Polski od wpływów Rosji, która była spadkobiercą Związku Radzieckiego. Przed tą datą, w 1992 roku, oba kraje podpisały traktat o przyjaznej i dobrosąsiedzkiej współpracy, który zobowiązywał obie strony do poszanowania suwerenności i integralności terytorialnej. Następnie, w tym samym okresie, nastąpiło podpisanie licznych umów bilateralnych dotyczących aspektów gospodarczych i kulturalnych.
Niemniej jednak, w miarę rosnących starań Polski o przystąpienie do struktur euroatlantyckich, stosunki między Polską a Rosją uległy pogorszeniu, z uwagi na starania Rosji o utrzymanie wpływów w regionie Europy Środkowej, co kolidowało z dążeniem Polski do integracji z NATO i UE. Tymczasem, Polska aktywnie wspierała Ukrainę i Gruzję w obliczu agresji ze strony Rosji, co wywoływało napięcia w stosunkach między Polską a Rosją. Warto również zaznaczyć, że Polska i Rosja miały rozbieżne stanowiska w kwestii projektu gazociągów Nord Stream, który Polska uważała za naruszenie swojego bezpieczeństwa energetycznego. W przypadku Rosji, stosunki z Polską były obarczone pewnymi problemami wynikającymi z zarządzania katastrofą smoleńską w 2010 roku, w której zginęły ówczesne elity polityczne, a Rosja utrudniała śledztwo w tej sprawie, co miało negatywny wpływ na stosunki między obydwoma krajami.
Podsumowując, stosunki Polski z Niemcami i Rosją różnią się zarówno historycznymi, jak i współczesnymi kontekstami. Polska, jako były satelita Związku Radzieckiego, nadal odczuwa skutki tamtego okresu, co wpływa na relacje z Rosją. Z drugiej strony, stosunki polsko-niemieckie, pomimo pewnych trudności, można określić jako partnerskie, zwłaszcza w kontekście współpracy w ramach NATO i UE. Niemniej jednak Polska stara się równoważyć swoje stosunki z tymi dwoma ważnymi partnerami na arenie międzynarodowej.
Stosunki między państwami są złożone i kształtują się w odpowiedzi na różne czynniki, w tym polityczne, gospodarcze i międzynarodowe. Polska dąży do utrzymania dialogu z zarówno Niemcami, jak i Rosją, ale dynamika tych relacji jest skomplikowana i uwarunkowana wieloma czynnikami.