Od 1973 roku Polska uczestniczy w misjach pokojowych ONZ. Polscy żołnierze wzięli udział w misjach:
· Operacje UNEF II na Półwyspie Synaj w latach 1973-1979;
· UNDOF na Wzgórzach Golan w Syrii w latach 1974-2009;
· UNTAG w Namibii w latach 1989-1993;
· UNTAC w Kambodży w latach 1992-1993;
· UNIFIL w Libanie w latach 1992-2009 oraz od 2019;
· UNPROFOR w byłej Jugosławii w latach 1992-1995;
Ponadto polscy obserwatorzy wojskowi byli obecni na misjach pokojowych pod egidą ONZ, między innymi w Kuwejcie, Tadżykistanie, Gruzji, na Saharze Zachodniej, w Angoli, w Demokratycznej Republice Konga, Etiopii i Erytrei, Liberii i Sudanie. Na terenie byłej Jugosławii w latach 1992-1995 specjalnym wysłannikiem Komisji Praw Człowieka ONZ ds. przestrzegania praw człowieka był polski premier Tadeusz Morawiecki.
Od 1999 roku Polska przynależy do NATO, lecz jeszcze w okresie poprzedzającym akcesję angażowała się w działania pokojowe i humanitarne Sojuszu w ramach udziału w programie Partnerstwo dla Pokoju. Od 1995 roku polscy żołnierze włączyli się do misji:
· operacja IFOR i SFOR w Bośni i Hercegowinie w latach 1995-2004;
· operacja KFOR w Kosowie od 1999 roku;
· operacja Amber Fox i Alliex Harmony w Macedonii w latach 2001-2003;
· szkolenie wojsk irackich w latach 2005-2011;
· pomoc humanitarna po trzęsieniu ziemi w Pakistanie w 2005;
· operacja ISAF w Afganistanie w latach 2002-2014;
Polski rząd poparł amerykańską interwencję zbrojną w Iraku w 2003 roku. Nie była to jednak operacja NATO. Zaangażowały się w nią wybrane państwa w ramach tzw. koalicji chętnych zbudowanej wokół USA. W latach 2003-2008 Polski Kontyngent Wojskowy uczestniczył w Międzynarodowych Siłach Stabilizacyjnych w Iraku w sile do 2500 na jednej półrocznej zmianie. W trakcie misji zginęło ponad 3500 żołnierzy, w tym 28 z Polski. Bilans misji również należy uznać za niekorzystny – Irak pozostaje niestabilnym rejonem świata, a chaos wewnętrzny pogłębiło dodatkowo funkcjonujące na jego terenach w latach 2014-2019 ISI.