- Przykładowe rozwiązanie: Tekst wywołał mnie uczucie głębokiego smutku, ponieważ bohater doznawał dyskryminacji z przyczyn kompletnie nieuzasadnionych i niezależnych względem niego – nie każdy bowiem dysponuje takim bogactwem, aby chodzić w markowych ubraniach, nie musieć martwić się o przyszłość ani pracować tak ciężko, jak mama bohatera wspomnień. Na szczęście w moim otoczeniu nie ma osób, które doświadczałyby nietolerancji w podobny sposób.
- Gorsze traktowanie tego ucznia nie było niczym uzasadnione. O ile z resztą dzieci powinni porozmawiać rodzice na temat tego, jak traktują osoby ze swojego otoczenia, o tyle nauczycieli nic nie usprawiedliwia – nie poświęcali bohaterowi wspomnień dostatecznie dużo uwagi, nie reagowali w sytuacjach, gdy był on poniżany, oraz ciągle powtarzali mu, „że niczego innego nie powinni się po nim spodziewać”, gdy nie dostawał najlepszych ocen.
- Należałoby zawsze dążyć do spokojnego dialogu z drugą osobą, która patrzy na kogokolwiek przez pryzmat stereotypów. W ten sposób można wyjaśnić sobie wiele rzeczy oraz stworzyć więź z drugim człowiekiem. W wielu przypadkach, gdy nie da się porozumieć z daną negatywnie do nas nastawioną osobą, należy ją zignorować licząc, iż kiedyś zechce ona wysłuchać naszych racji. Przede wszystkim, zgodnie z zasadą „po pierwsze – nie szkodzić”, nie należy samemu powielać krzywdzących kogoś stereotypów. Jeśli my sami narzucimy sobie pewne wzorce zachowań, zgodne z zasadami tolerancji, dużo łatwiej przyjdzie nam porozumieć się z innymi ludźmi. Pamiętać także należy o ochronie nie tylko siebie samego, lecz także najbliższego nam otoczenia, np. kolegów z klasy, którzy są gnębieni z powodów czyjejś nietolerancji.
Nietolerancja, wyrażana określonymi słowami lub czynami, krzywdzi bezbronne osoby. Kierowanie się uprzedzeniami niszczy relacje z otoczeniem i uniemożliwia rozwiązywanie konfliktów.