Enancjomery to para związków chemicznych o identycznym składzie i budowie szkieletowej, które są swoimi lustrzanymi odbiciami i nie nakładają się na siebie, różniąc się tylko przestrzennym ułożeniem atomów wokół centrum chiralnego, przez co skręcają płaszczyznę światła spolaryzowanego w przeciwnych kierunkach.
Enancjomery istnieją tylko wtedy, gdy cząsteczka zawiera centrum chiralne (posiada atom węgla połączony z czterema różnymi podstawnikami) i jest asymetryczna, czyli nie pokrywa się ze swoim lustrzanym odbiciem.
Forma mezo to cząsteczka zawierająca kilka centrum stereogenicznych, która jest wewnętrznie symetryczna, dzięki czemu jest achiralna — mimo obecności chiralnych atomów węgla nie wykazuje aktywności optycznej.
Inaczej mówiąc, forma mezo to izomer optyczny, który posiada płaszczyznę symetrii wewnątrz cząsteczki, przez co jego obraz w lustrze pokrywa się z oryginałem i nie jest optycznie czynny.