Kary stosowane wobec więźniów obozu koncentracyjnego za ucieczkę jednego z nich:
· stanie godzinami w szeregu,
· bicie losowych ludzi z szeregu,
· cierpienie głodu długimi godzinami.
Kary te służyły ostrzeżeniu przed następnymi próbami ucieczki.
Autor tekstu wspomina, że w wyniku bicia oraz głodu zmarło wtedy około 150-180 osób. Częścią wykonywanej kary musiał być także strach przed byciem wyciągniętym zaraz z szeregu i pobitym.