Stan pierwszy – duchowieństwo, które nie płaciło podatków i czerpało korzyści z podatków płaconych przez stan trzeci (dziesięcina). Posiadało liczne majątki i ziemie.
Stan drugi – szlachta, która także nie płaciła podatków, ale posiadała duże majątki ziemskie oraz zajmowała ważne stanowiska urzędnicze.
Stan trzeci – bardzo zróżnicowana reszta społeczeństwa obejmująca chłopów, mieszczan, biedotę miejską oraz bardzo bogatych kupców i bankierów zwanych burżuazją. Musieli oni płacić podatki i utrzymywać pozostałe dwa stany. Nie mogli też piastować ważnych stanowisk w państwie.
Stany Generalne – organ doradczy króla – były zgromadzeniem reprezentującym wszystkie trzy stany, każdy z nich posiadał jeden głos, mimo że stan trzeci stanowił 98% społeczeństwa, a pozostałe dwa stany były w zdecydowanej mniejszości. Były zwoływane najczęściej w sprawie ustalenia wysokości podatków.