Podstawowymi przyczynami Wiosny Ludów były: fale głodu i nieurodzaju w latach 1845–1847, postulaty poprawy warunków życia i pracy klasy robotniczej, dążenia niepodległościowe (Polacy i Węgrzy) i chęć zjednoczenia (Niemcy i Włosi), żądania rozwoju praw obywatelskich.
Wiosną 1848 r. w dużej liczbie państw europejskich doszło do wybuchu rewolucji i powstań narodowych. Przez skalę, jaką w tym czasie przybrały te zdarzenia, okres ten nazwano Wiosną Ludów. Po okresie napoleońskim ład, jakim było Święte Przymierze, okazało się nie być idealnym rozwiązaniem dla całej Europy.