Król musiał zdobyć poparcie szlachty dla objęcia tronu przez jego potomków, a także dla wojen z zakonem krzyżackim. W tym celu nadał szlachcie szereg przywilejów – w 1422 r. w Czerwińsku król zagwarantował jej nietykalność majątkową, w 1423 r. statut warcki nadawał szczególne uprawnienia gospodarcze, zaś w 1430 r. w Jedlni szlachta zyskała nietykalność osobistą (brak możliwości uwięzienia bez wyroku sądu, łac. neminem captivabimus) – zostało to potwierdzono w 1433 r. w Krakowie (przywilej ten zwany jest przywilejem jedlneńsko-krakowskim).
XV-wieczne przywileje szlacheckie ograniczał niepohamowaną władzę królewską i nadawał szlachcie szereg praw. W ten sposób w Polsce obowiązujące stały się normy gwarantujące ochronę podstawowych praw – choć oczywiście trzeba pamiętać, że ochrona ta dotyczyła tylko wąskiej grupy w społeczeństwie.