Święte Przymierze zrealizowało swoje cele w niewielkim stopniu. Początkowo tej organizacji udawało się tłumić rewolucyjne zamieszki. Miało to miejsce np. w Hiszpanii w 1822 r., czy we Włoszech. Później jednak, w związku z coraz częstszymi wystąpieniami, działania państw należących do Świętego Przymierza zaczęły przynosić coraz mniejsze skutki.
Jednocześnie Rosja zaczęła poszerzać swoje wpływy i stawać się coraz większą potęgą. Nieudolne interwencje zbrojne oraz wewnętrzne spory doprowadziły w końcu do upadku Świętego Przymierza.
Spełniło ono ostatecznie jedynie część swoich założeń.
Święte Przymierze powstało w celu pilnowania porządku, który ustalono na kongresie wiedeńskim. Państwa członkowskie zobowiązały się do działań, polegających na tłumieniu wszelkich prób buntu, skierowanych przeciwko władzy absolutnej monarchów europejskich. Ostatecznie państwa tego przymierza działały głównie wedle własnych interesów, nie będąc zdolnymi do przeprowadzenia wystarczającej ilości interwencji i zapobiegnięciu rozrostu rewolucji.