Rabacja galicyjska to seria ataków chłopskich na dwory szlacheckie w Galicji w 1846 r. Przyczynami tego brutalnego wystąpienia była niechęć chłopów względem szlachty, podjudzana próbami przekonania ich do wzięcia udziału w powstaniu, a także męcząca chłopów pańszczyzna, trudna sytuacja materialna i brak własnego zabezpieczenia w postaci ziemi. Chłopi postrzegali szlachtę, czyli swoich panów jako tych, którzy stoją za ich krzywdą.
W trakcie rabacji galicyjskiej dochodziło do napaści, rabunków i brutalnych morderstw. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych przywódców tego wydarzenia jest Jakub Szela.