Pozycja króla we Francji w latach 1789–1791 zmieniła się diametralnie. Przed wybuchem wielkiej rewolucji francuskiej, król sprawował swoją władzę jako absolut, nie był niczym ograniczony. Po wybuchu rewolucji jego pozycja mocno zmalała, w zasadzie jedynie do funkcji reprezentacyjnej.
W 1789 r. Ludwik XVI został zmuszony do podpisania Deklaracji praw człowieka i obywatela podczas marszu na Wersal zorganizowanego przez, w dużej mierze, tłumy rozwścieczonych, głodnych i ubogich kobiet. Tym samym stracił wpływ na sprawy dziejące się w państwie.
Sytuacji nie poprawił fakt, iż w 1791 r. rodzina królewska podjęła próbę ucieczki z państwa, co przyczyniło się do utraty ich autorytetu w oczach społeczeństwa francuskiego. We wrześniu 1791 r. uchwalono konstytucję państwową – Francja przemieniła się z monarchii absolutnej w konstytucyjną.
