Podmiot liryczny w wyraźny sposób zachwyca się wyglądem katedry. Wskazują na to użyte przez niego wyliczenia barw składających się na witraż oraz liczne metafory. Poza pięknem budowli osoba mówiąca czuje obecność Boga w jej wnętrzu. Odnosi się bezpośrednio do postaci Maryi, której wizerunek zdobi świątynię. Dostrzega on elementy charakterystyczne dla gotyckiej architektury, skupiając się głównie na szklanych kompozycjach. Barwne okna przepuszczające światło miały pokazywać modlącym się, że Stwórca nad nimi czuwa.
Architekci nadawali katedrom określony wygląd, chcąc w ten sposób podkreślić teocentryczny sposób postrzegania świata. Centrum, w którym znajdował się Bóg, musiało zachwycać formą i bogactwem zdobień. Symetryczność bryły symbolizowała harmonię, zaś strzeliste wieże nawiązywały do łączności ludzi ze Stwórcą.