Średniowieczne nośniki miały na celu edukowanie ludności współczesnej pisarzom oraz uczczenie pamięci o wybitnych jednostkach. Przykładem tego jest „Legenda o św. Aleksym”, gdzie tytułowy bohater dał się poznać jako wzór ascety. Jego postawa miała inspirować ludzi epoki średniowiecza oraz te same wartości przekazywać kolejnym pokoleniom. Taki właśnie powód żywotopisarstwa podaje Andrzej Dąbrówka w swoim tekście.
Za sprawą średniowiecznych nośników pamięci możliwe było utrwalenie wiedzy na temat minionych wydarzeń i zachowanie ich dla następnych pokoleń. Teksty te pełniły jednak też inną rolę – pozwalały w pozytywnym świetle przedstawiać sylwetki władców bądź rycerzy, przez co ci zyskiwali w oczach osób im współczesnych. Mówi o tym także Andrzej Dąbrówka, powołując się na treść kroniki spisanej przez Galla Anonima, gdzie polscy władcy zostali ukazani w sposób wyidealizowany.
Do duchowych i materialnych nośników pamięci możemy zaliczyć święta, tablice pamiątkowe, dzieła artystyczne, kroniki, legendy, podania, mity i tradycję.