Słowa „sięgać, gdzie wzrok nie sięga” pochodzą z Ody do młodości Adama Mickiewicza, wskazują, że między ludźmi nowego typu opisywanymi przez Nałkowskiego, a romantyki występują punkty styczne: potrafią oni sięgać myślą dalej niż reszta społeczeństwa, mają odwagę do podążania za nowymi ideami, są pełni pragnień i dążeń. Ponadto zarówno romantycy, jak i ludzie nowego typu to jednostki wyjątkowe, wyobcowane ze społeczeństwa.
Analizując teksty literackie, istotne jest zwrócenie uwagi na nawiązania do innych tekstów, tradycji, kultury, filozofii. Kontekst może być wprowadzony poprzez:
- wykorzystanie cytatu – jak u Nałkowskiego użycie słów „sięgać, gdzie wzrok nie sięga” – cytat może być użyty wprost lub wpleciony w tekst bez użycia cudzysłowu;
- wymienienie osoby, do której nawiązuje autor z imienia i nazwiska lub pseudonimu;
- wymienienie tytułu dzieła, do którego nawiązuje autor;
- użycie motywu obecnego w innym tekście;
- stylizacja tekstu na inne dzieło, np. wykorzystanie stylu biblijnego.
Jeśli zauważysz powyższe zabiegi w tekście literackim, to znaczy, że tworzą ważny kontekst dla dzieła i należy poddać je interpretacji.